ทบทวน ชีวิต ด้วยเวลาว่าง ที่เพิ่งจะหาได้ แค่ เสี้ยววัน ที่ลาหยุด จากงานประจำ 2วัน

หากมองว่า ความพิการเป็นอุปสรรค อุปสรรค ที่เผชิญอยู่ ก็คือความไม่สะดวกสบาย ไม่คล่องแคล่วว่องไว กว่า ความปกติ แน่นอน จากชีวิตทีีแปรผันจากคนที่มีร่างกายปกติ มาสู่ บทบาทใหม่ นั้น คือ คนพิการ อุปสรรค ที่ได้รับ คือ กายอุุปกรณ์ไม่อำนวย ก็เท่านั้น

ส่วนปัญหาอื่น ๆ ที่พบจากดำรงชีวิต ก็ไม่แตกต่าง จาก คนอื่นท้่วไปสักเท่าไร

ดิ้นรนเหมือนกัน เหนื่อยเหมือนกัน ทำงานเหมือนกัน มีบทบาทหน้าที่ คล้ายๆ กัน ทั้งนั้้น

แต่จะไม่เหมือนกันตรงที่ว่า ใคร จะเริ่ม หรือ จะเลิก ที่จะคิด ที่จะทำอะไรต่อไปเท่านั้นเอง

ส่วนตัว ก็คิดแต่ไม่คาดหวัง มากมาย นัก คิดตอนนี้มีเพียงว่า ในแต่ละวัน เราเผชิญกับอะไร
คิดและแก้ไขมันไปได้อย่างไร มีความผิดพลาด บกพร่องใดบ้าง ที่ต้องแก้ไข ไตร่ตรองปรับปรุงกันไป

ไม่ดี ถ้าเริ่มต้นใหม่ ก็ให้โอกาสตัวเองที่จะแก้ไข พยายามอย่าแก้ตัวให้มากจนเห็นแก่ตัวจนเกินไป
รักครอบครัวให้มาก ทำหน้าที่สมาชิกในครอบครัวให้ดีกว่าที่เป็น  ใส่ใจคนใกล้ตัวให้มากกว่าเดิม

คนไกลตัว ที่ไม่ใช่ครอบครัว ก็เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง เห็นใจกันบ้าง มองส่วนดีของคนอื่นให้มาก

แล้ว ก็ก้าวต่อไปเรื่อยๆ อย่าวาดฝันอนาคต เหมือนคนกินลมกินแล้ง

เพราะทุกวัน ก็มีอุปสรรค ประจำวันของมันอยู่แล้ว อย่าเอา ปัญหาอื่น ที่คิดเพ้อเจ้อ มาสร้างปัญหาให้หัวใจตัวเองว้าวุ่นอีกเลยจะดีกว่า ปล่อยไปบ้าง วางไว้บ้างก็ดี

วันนี้ คิดได้แค่นี้ แหละ นะเรา

พรุ่งนี้ ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของพรุ่งนี้เถอะ

ขาเทียมข้างละแสน

แสนแพง แสนดี แสนไกล เกินเอื้อม

แสนเก่ง แสนเจ๋ง แต่เซ็ง จะหาเงินไหน

แสน จะแพง แสนจะดี แสนจะเจ๋ง

 แต่ไม่เฮงเกิดมาจน ไม่มีเงินก้อนมาซื้อมัน

กะขาเทียมข้างละแสน แสนเป็นไปได้ยาก ที่จะเอื้อมมา เป็นขาเรา

เฮ้อออออออออออออออออออออออออออ เศร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา

otto