ทำไมถึงพิการ

โอ้โห้ ! ถ้าจะให้เล่ายาวๆ ปอยคงเล่าไม่หมด แต่ถ้าให้เล่าแบบทด ๆ เอาไว้ก่อน แล้วค่อยๆ แจงที่ละขั้นน่ะพอได้ค่ะ
ทุกครั้งที่ปอยก้าวเท้าออกจากบ้านแล้วเดินทางไปนั่นนี่นู้น
ปอยก็มักจะเจอคำถามที่ว่า " ขอโทษนะคะ/ครับ ขาเป็นไรหรอคะ/ครับ"
ปอย: " อ๋อ รถทำถนนชนน่ะค่ะ " "รถคันเหลืองๆ น่ะค่ะ"
ผู้ถาม: "หา ทำไงให้ชน"
ปอย: " ก็จอดรถอยู่ น่ะ แล้วมันก็ถอยรถเข้ามาชนน่ะค่ะ เงยหน้ามาก็ห่างจากตัวเราถึงเมตร กระโดดก็ไม่ได้ ใช้รถมอไซด์คุ้มไปนิด บรรทุกของมาเต็มกำลัง (คือ บ้านขายของน่ะค่ะ ) จะเอาขนมปังปีบไปคืนยี่ปั๊ว วางที่หว่างขาอันหนึ่ง ด้านหลังอันนึง บล็อกไว้เลย เครื่องยนต์มันก็ดัง เสียงแตรไม่ช่วย ขนาด มีคนโบกมืออยู่หน้ารถมันยังไม่หยุดเลย ก็เลยถูกชนเข้าเต็มแรง"
ผู้ถาม: "สลบเลยซินะคะ /ครับ เป็นไงบ้าง"
ปอย:" ไม่สลบหรอกคะ ชนปุ๊บมันวูบไปแว็บเดียวรู้สึกตัวอีกที ก็ลืมตาเห็นท้องรถอยู่ตรงหน้าเรา มองลอดขึ้นไปยังเห็นคนขับ สับเกียร์ กึกกัก อยู่ตรงหน้า เรามีสติตลอด ตลอดการเดินทางไป รพ. ตลอดการรักษาเลย ผูผู้ถาม: " หา..............................ตายจริง ! " ทำหน้าตาหวาดเสียว กลืนน้ำลาย ดังเอื้อก หน้าสลด ดูหดหู่ อยู่ตรงหน้าปอย(แฮ่ะๆๆ ชินละ คือ ตั้งแต่ถูกรถชน ฉายซ้ำบ่อยหลายก็อปปี้ละ 555555555 )
ปอย: "ไม่ตายค่ะ แค่พิการ โชคดีที่สวมหมวกกันน็อคไม่งั้นคงพังทั้งรถทั้งคน รถมอไซด์ สภาพบิดเบี้ยวเป็นเลขแปดเลยค่ะ เลือดงิ เจิ่งนอง แทบหมดตัว ระหว่างทางที่เดินทางไป ก็อบอวลไปด้วยกลิ่นเหล้า ของคนขับรถที่ชนเรา คือ ไทยมุงเยอะ เขาหนีไม่ได้เลยอุ้มซ้อนมอไซด์รับจ้าง ไปโรงพยาบาลด้วยสภาพที่ ขาห้อยต๊องแต่ง ตอนนั้นยังไม่เจ็บ แค่ชาๆ แต่จะมาเจ็บเอาตอนทำแผลนี่ล่ะค่ะ พอถึงโรง'บาล ก็ล้วงกระเป๋าตัวเองเข้าไปหยิบเป๋าตังค์เอาบัตรประชาชนให้เจ้าหน้าที่โรง'บาลดูทันที"

โปรดติดตามตอนต่อไป

ที่มาที่ไป ของ Blog Oneleg

ก่อนอื่นขอแทนตัวเองว่า ปอย ละกันนะคะ จะได้คุยกัน กันเองๆ หน่อย

คงจะสงสัยกันสินะคะว่า ทำไมต้อง Oneleg ปอยตั้งใจจะบอกถึงคาเร็กเตอร์ ตัวตนของปอยให้ชัดเจนน่ะค่ะ แต่ก็ไม่อยากใช้คำที่มันดู Out อยากให้มันดูดี ไม่หดหู่น่ะ ถ้าให้ใช้คำว่า พิการ หรือ THE PHYSICALLY HANDICAPPED ก็ดูวิชาการซีเรียสไปซักหน่อย อยากเก๋ไก๋ หัวใจแฮปปี้น่ะ
เอาเป็นว่า ละไว้ในฐานที่เข้าใจละกันนะคะ ว่าปอยน่ะ เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีขาข้างเดียว ถ้าให้ดูวิชาการนิดหนึ่ง ก็ประมาณ เป็นคนพิการทางการเคลื่อนไหว ระดับ 3 ล่ะค่ะ
โอเคนะ ที่มาของชื่อบล็อกก็บอกละ แล้วคิดไงมาทำบล็อกก็เพราะว่า เมื่อวันที่28/3/209 ปอยไปฟังคำบรรยาย ของ อ.ดร.ธาตรี ใต้ฟ้าพูล ท่านบอกว่า blog เป็นหนึ่งในช่องทางทางเราสามารถสร้างเครือข่ายได้ blog บางblog ก็เริ่มต้นจาก blog เล็ก ๆ มีผู้ติดตาม หรือผู้ร่วมแจมไม่เท่าไร จนขยายใหญ่ไปไกลทั่วโลก ถ้ามีโอกาสนักศึกษาน่าจะลองทำดู ปอยก็เลยร้อนวิชากลับบ้านมาไม่ถึงวัน ก็ให้กำเนิดบล็อก Oneleg-PoyMumJ.blogspot.com ขึ้นมาทันที

นี่แหละค่ะที่มาที่ไปของบล็อกนี้