การมีทัศนคติที่ดีต่อองค์กรที่ตนเองทำงาน

การมีทัศนคติที่ดีต่อองค์กร ที่ตนเองทำงานอยู่ ในความทัศนะของปอย
ปอยคิดว่า มีความจำเป็นมากถึงมากที่สุด
เพราะหาก พนักงานหรือคนในองค์กรขาดความสมาน สามัคคี ขาดความรับผิดชอบ แตกกีกแตกเหล่า แบ่งพรรคแบ่งพวก มีอคติต่อกัน ไม่เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน การทำงานที่อยู่ ท่ามกลางความไม่เข้าใจ ปราศจากความรัก แท้ ที่ให้อภัยได้ทุกอย่างจริงๆ มีใจรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตัวเอง คิดว่าผู้อื่นดีกว่าตนเสมอ ความจงรักภักดีในองค์กร จะเกิดขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อคนในองค์ แสดงออกให้ทุกคนในองค์กรสัมผัสได้ถึง คุณธรรม จริยธรรม ยุติธรรม เที่ยงธรรม ชอบธรรม เมตตาธรรม  องค์กรจะสั่นคลอนถ้าเรามองคนอื่นด้วยใจ ริษยา เห็นแก่ตัว โลภมาก บ้าอำนาจ ยโส หยิ่ง ผยอง ทำตัวชั่วช้าสามาน ตามเนื้อหนัง ก็จะมีแต่ย่อยยับไปตามๆ กัน

ข้อความสำคัญจากพระเจ้า และ แผนการชีวิตที่พระองค์ทรงนำ

น้องบอย เด็กหนุ่มที่มีรอยยิ้ม และมีอัธยาศรัย ไมตรี ที่ดีเยี่ยมคนหนึ่ง ที่พระเจ้าทรงนำให้ได้มาพบ กับ 

พี่ปอย ผู้หญิง ที่ดูเหมือนจะมีรอยยิ้มที่สดใส และมีอัธยาศรัยไมตรี ดี  เหมือนจะไม่ต่างกับบอย ผู้ที่อยู่อย่างสงบกับทุกคน พูดได้เต็มปาก ว่า บอยอยู่อย่างสงบกับทุกคนจริงๆ  เพราะ น้องบอย เขาเป็นใบ้ เราจะสื่อสารกันได้ก็ต้องใช้สีหน้าและแววตา ซึ่งเป็นหน้าต่างของหัวใจเท่านั้น 

ชีวิต น้องบอย กับ พี่ปอย แตกต่างกันที่ น้องบอยอยู่อย่างสงบกับทุกคน แต่ พี่ปอย ชอบพูดพล่อย น้ำเสียงกระด้าง เสียงดัง ไม่ฟังใคร เป็นคนที่ ช้าในการฟัง ไว ในการพูด ไว ในการโกรธ โมโหร้าย ช่างประชดประชันและมีทิฐิ ชอบใช้ปากของตนเอง มุสา สอพลอ ตอแหล ตลบแตลง ปากที่ใช้วิทยายุทธ์ทุกศาสตร์ทั้งฝ่ายธรรมะ และ ฝ่ายอธรรม ปอยใช้ปาก สำหรับทุกสิ่งที่เรียกว่า ขาว และ ดำ งานจึงเข้า พี่ปอยประจำ สร้างความร้าวฉานและบั่นทอนจิตใจ ผู้อื่น ทำตนเป็นคนหน้าซื่อใจคด ตอแหลอยู่ในใจ

แต่ในวันนั้น วันที่พี่ปอยตัดสินใจทิ้งงานประจำ ทิ้งหน้าที่การงาน ทิ้งภาระหนัก ทิ้งปัญหาทั้งหมดที่แสนหนักอึ้ง จากการเป็นคนอธรรม กลับใจใหม่ เข้าค่ายครอบครัว ของ คริสตจักรสามัคคีธรรมเชียงใหม่ มันเป็นจุดเริ่มต้น เป็นหมุดแรกที่ถูกปักลง การเดินทางไปกับพระเจ้า โดยให้พระเจ้าทรงนำชีวิต แทนที่จากเดิม พี่ปอยชอบวางแผน วางชีวิต วางเป้าหมายตัวเองมาโดยตลอด รับรู้ได้ถึงความแตกต่างระหว่าง การพึ่งพาความรอบรู้ของตน กับ การพึ่งพาพระเจ้านั้นแตกต่างกัน ที่ความเหน็ดเหนื่อย พึ่งพาตนเอง ก็เหนื่อยเนื้อหนัง แต่การวางใจในพระเจ้า วางภาระหนักใว้กับพระองค์ เฝ้าเดี่ยว อธิษฐาน อ่านพระคำของพระเจ้าและ เชื่อฟัง พระเจ้า 

จากวันที่ 18 มิถุนายน 2003 วันที่ปอยเข้าพิธีบัพติศมา พระสุรเสียงของพระเจ้า ก้องอยู่ในหัว ว่า "ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว วางใจในเรา" ..................... ถ้า วันนั้น พี่ปอยมีความเชื่อที่มากพอ จิตวิญญาณและชีวิตของปอยก็คงพบสันติสุขนานแล้ว แต่ เพราะ พี่ปอย ดื้อกับพระเจ้าและไม่เชื่อฟังพระองค์ ใช้ปากทำการทุกอย่างที่มันจะทำได้ จึงทำให้ปอยได้รับบทเรียนที่สาหัสที่สุด .....................แต่ด้วยพระกรุณา และ เมตตาคุณของพระเจ้า พระองค์ ก็ทรงช่วยกู้ให้ชีวิตปอยรอดจากความบาปแห่งปากนั้น มาได้

สรรเสริญพระองค์ ที่ทำให้ลูกมีวันนี้ วันที่ได้กลับใจ และ บังเกิดใหม่ในพระคริสต์ อธิษฐานและขอบพระคุณในพระนามพระเยซูคริสต์เจ้า อาเมน